Een instelling is sociaal veilig wanneer de sociale, psychische en fysieke veiligheid van individuen niet door handelingen van anderen wordt aangetast. Dat betekent dat er een veilige en positieve sfeer is op de instelling. Het betekent ook dat de instelling optreedt tegen pesten, uitschelden, discriminatie, geweld, intimidatie, seksuele intimidatie, seksueel grensoverschrijdend gedrag en alle andere vormen van grensoverschrijdend gedrag, en zich inspant om dit zoveel mogelijk te voorkomen. 

Uit onderzoek van het ISO blijkt dat 1 op de 5 studenten slachtoffer is geweest van een sociaal onveilige situatie. Dit mag niet gebeuren: een veilige omgeving is een absolute basisvereiste voor iedereen binnen een instelling. Om dit veilige klimaat neer te zetten stelt het ISO dat er veranderingen moeten komen in de cultuur en het beleid, opdat bij incidenten goede zorg, begeleiding en afhandeling van meldingen gefaciliteerd kan worden. Om deze fundamentele veranderingen te bewerkstelligen pleit het ISO voor:

• Adequate landelijke en plaatselijke monitoring op het gebied van sociale veiligheid
• Een landelijke aanpak van sociale onveiligheid in plaats van een geïsoleerde aanpak op de instellingen
• Een open cultuur en een open gesprek over sociale (on)veiligheid
• Voldoende vertrouwenspersonen en ombudsfunctionarissen die makkelijk vindbaar en bereikbaar zijn voor studenten